Kiara przyszła na świat jako drugie dziecko państwa O’Loghlen. Na początku miała mieć na imię Kaira, jednak przez pomyłkę w jej akt urodzenia zostało wpisane imię Kiara i tak to już zostało, bo rodzicom bardziej podobała się wersja wymyślona przez niczego nie świadomą pielęgniarkę. Taki mały psikus. Jako dziecka była wesołym maluchem. Musiała dosłownie wszędzie wejść, wszystko podnieść i zobaczyć. Jej ogromna ciekawość świata czasami wpędzała ją w kłopoty. Pewnego razu skręciła sobie nogę, gdy chodziła w stodole u wujka, kolejny raz rozcięła sobie głowę jak spadła z drabiny, bo koniecznie musiała zobaczyć co takiego ciekawego ciocia ma na strychu. Więc jak widać na załączonym obrazku często wpadała w kłopoty. Nawet jak poszła do szkoły jej ciekawość świata nie zmalała, ale bardziej przełożyło się to na ciekawość względem nauki. Naprawdę się dobrze uczyła i brała udział w wieli olimpiadach. Pod koniec narodziła się jej miłość do wojska i chęć pójścia do niego, a jak to się stało? Kiedy mieli dzień zawodowy w swojej klasie przyszedł żołnierz, a właściwie generał Marine z USA, który przyjechał do Tel Awiwu, bo sam tutaj miał rodzinę i z chęcią zgodził się poopowiadać o swoim zawodzie, oczywiście nie wdawał się w szczegóły. Z taką myślą Kiara poszła do szkoły średniej, a właściwie miała iść, ale razem z rodziną przeprowadzili się do Chicago. Tam kontynuowała naukę, na początku trochę było jej trudno, to zrozumiałe taka nagła zmiana otoczenia, ale dała sobie radę, jak to Kiara. Kiedy skończyła liceum poszła na studia – chciała uczyć dzieciaki wychowania fizycznego, ale w jej głowie nadal kołatała myśl o zaciągnięciu się do wojska, jednak po rozmowie z mamą doszła do wniosku, że musi mieć jakiś zawód, bo przecież nigdy nie wiadomo co się może zdarzyć, nie straszyła swojej córki, ani też nie zrażała jej do tego, po prostu chciała, aby dziewczyna miała jakieś drugie wyjście, więc kiedy skończyła wszystkie szczeble nauki w danym kierunku postanowiła zaciągnąć się do wojska. Szkoła wojskowa nie była łatwa, ale ona miała trochę lepiej, bo dzięki studiom miała doskonałą kondycje fizyczną, ale jest też silna psychicznie i kiedy jej przełożeni podjęli decyzje, że jego gotowa pojechała na swoją pierwszą misje. Było trudno, ale dała radę, chciała więcej. Jednak druga misja odcisnęła na niej takie piętno, że zrezygnowała z niej. Śmierć dzieci to jest coś na co nikt przy zdrowych zmysłach nie chce patrzeć. Zrezygnowała – musiała. Kiedy otrzymała zgodę wróciła do Izraela, gdzie był i nadal jest jej dom. Potrzebowała dojść do siebie z pomocą odpowiednich ludzi, ale kiedy dowiedziała się co się stało z Jonem, z którym służyła na misji zaginął postanowiła wrócić do Chicago. I jak się zdarzyła dowiedzieć Westberry się odnalazł i teraz musi zmierzyć się z tajfunem imieniem Kiara Tayla. Trzymajcie kciuki, za niego oczywiście! 

 Uwielbia się kolorowo ubierać. 
 Mimo swoich przejść nie straciła poczucia humoru i pogody ducha. 
 Uczulona na kakao. Odkryła to kiedy zajadała się czekoladą. Dostała wysypkę. Oczywiście zostało to potwierdzone odpowiednimi badaniami. Strasznie nad tym ubolewa, bo kocha czekoladę i wszystko co ma kakao. 
 Od dziecka chciała zostać żołnierzem i, o dziwo, rodzice bardzo ją w tym wspierali z czego bardzo się cieszyła, na początku myślała, że będą ją od tego odwodzić. 
 Tata jest Amerykaninem, a mama Izraelką, dlatego ma podwójne obywatelstwo. 
 Kiedy miała 5 lat dostała od babci wisiorek ze słonikiem, od tego czasu w ogóle się z nim nie rozstaje. Ma dla niej ogromną wartość sentymentalną. 
 Kiedy jej na kimś zależy to troszczy się o tą osobę, nawet jeżeli ta twierdzi, ze tego nie potrzebuje. W końcu tak się robi, nie wolno nikogo zostawiać w potrzebie. 
 Przyjechała do Chicago kiedy miała 15 lat, razem z rodzicami i swoim rodzeństwem. 
 Kiedy zrezygnowała z bycia żołnierzem wróciła do Tel Awiwu, tam czuła się pewniej i bezpieczniej. 
 Po nieudanej akcji odeszła z wojska. Zginęło wtedy kilkanaście dzieci i jej oddział temu nie zapobiegł. Bardzo to przeżyła i to był impuls do rezygnacji.