Reagan próbowała pozbierać wszystkie swoje myśli. Po co ona wróciła? Z tęsknoty? Naprawdę? Przecież Golightly nigdy nie była sentymentalna, nawet jeśli pozwoliła sobie na odrobinę uczuć. Sama postanowiła skreślić to, co niegdyś łączyło ją z Jacobsem. Potrzebowała przygody, więc nic dziwnego, że od razu zgodziła się, gdy matka jej byłego zaproponowała jej taki układ. Która kobieta by z tego nie skorzystała? Nie chciała tak szybko zostawać matką, stać się czyjąś żoną. To jednak nie pasowało do jej stylu życia, nawet jeśli była już w takim wieku, że powinna się ustatkować. Można powiedzieć, że w Nowym Jorku przeżyła niesamowitą przygodę i wszystko dzięki jej bardzo dobrej przyjaciółce i pewnie zostałaby tam na stałe, ale postanowiła jednak wziąć życie w swoje ręce, nawet jeśli matce Nathaniela nie spodobałoby się to. Nie zamierzała ukrywać tego, jaką osobą była ta kobieta. Nie oczekiwała od niego wielkiej miłości, jakichś zapewnień. O nie. Nie była gotowa na coś takiego. Lubiła swoją niezależność. Ale może jednak chciała zacząć uczestniczyć w życiu swojej córki? To właśnie było to.
Nie chcąc już zaprzątać swoich myśli, postanowiła wybrać się do baru, aby zalać wszystkie smutki i w ten sposób oddzielić grubą kreską swoje dotychczasowe życie w Nowym Jorku. Uśmiechnęła się mimowolnie do siebie, a zajmując idealne miejsce przy barze zamówiła dla siebie kilka szotów, dwa poszły błyskawicznie. Z resztą wolała aż tak nie szaleć. Wieczór się dopiero rozpoczął.

Dzień Nate’a jak zawsze zaczynał się od porannego joggingu. Polubił rytuje, było w niej coś uspakajającego, chociaż wielu twierdziło, że jeśli zawita ona do naszego życia to nie jest to dobry znak, ale Jacobs tego potrzebował po tym wszystkim co przeszedł w ostatnim czasie. Nie miał pojęcia, że jego, za przeproszeniem, matka zapłacila Reagan, aby zniknęła z jego życia. Jedno co wiedział, że zniknęła bez słowa zostawiając zarówno jego i Zoey, która przez jej samolubne zachowanie musiala się wychowywać bez matki, tego jej ciemnowłosy nie zastąpi, jednak dziewczynka była jeszcze mała, aby pytać o to gdzie jest jej mamusia. Nie sądził, że rodzicielstwo będzie tak przyjemnym procesem, z rozczulającym uśmiechem patrzył jak jego córka stawia pierwsze kroku lub kiedy wyrasta jej pierwszy ząb, czy jak powiedziała po raz pierwszy „tata”, wtedy to łezka w oku mu się zakręciła, ale tez nie było łatwo kiedy mała była chora i wylądowała nawet w szpitalu, Nate oczywiście czuwał przy córce, nie wyobrażał sobie, aby mogło by być inaczej.
Dzisiaj, dla odmiany miał wychodne, jego przyjaciel postanowił wyciągnąć Nathaniela „ na drinka”, chociaż wiedział, że mężczyzna nie ruszy alkoholu, bo po prostu go nie pije, nie bardzo mu się chciało gdzieś wychodzić, ale obiecał to przyjacielowi, więc musiał dotrzymać słowa. Jego Zoey została z opiekunką, która pilnowała dziewczynki kiedy Jacobs był w pracy, była to młoda dziewczyna, więc nie sądził, że się zgodzi na to, a tu proszę! Zaskoczyła go twierdząc, że z przyjemnością popilnuje dziewczynki. Tak więc Nate razem z przyjacielem wybrali się do Phoenix Bar. Max na podryw oczywiście, Nate nie bawił się w takie rzeczy, poprowadzić miła pogawędkę z ciekawą towarzyszką owszem, ale bez żadnych randek. Jak zawsze było tłoczno, panowie od razu udali się do paru, on zamówił cole z lodem.

Powoli przyzwyczajała się do faktu, że jej życie zamieni się w zwyczajną rutynę. Powrót do pracy był bardzo dobrym początkiem i już po pierwszym dniu uświadomiła sobie jak bardzo jej tego brakowało. Chociaż nie ukrywajmy, lubiła swoją niezależność, imprezy do białego rana i przesypianie całych dni, aby rozpocząć życie dopiero w nocy. Dwa lata. Dwa lata żyła jak dama, nie przejmując się niczym, tym bardziej nie myśląc o swojej córce, która w pewnym sensie na pewno potrzebowała drugiego rodzica obok. Była jednak spokojna, gdy opuszczała Chicago, bo wiedziała, że Nate sprawdzi się w tej roli idealnie. A Reagan im stawała się starsza, tym większe poczucie winy. Nic dziwnego, że spakowała wszystkie manatki i z dnia na dzień pojawiła się w rodzinnym mieście.
Dzisiejszy wieczór zapowiadał się naprawdę bardzo dobrze. Golightly nawet upatrzyła sobie ciekawego mężczyznę. Zamierzała nawet do niego podejść, ale potrzebowała jeszcze kilku szotów, aby zdobyć większą pewność siebie. Mimowolnie na jej twarzy namalował się kokieteryjny uśmiech. Podniosła się z krzesła barowego, trzymając w dłoni swojego drinka, ale chcąc nie chcąc potknęła się o nogi jakiegoś oblecha i z wielką gracją wylądowała na podłodze. - Kurwa. - przeklęła pod nosem, podnosząc się z podłogi i z całą pewnością zwróciła na siebie uwagę kilku gapiów. - Nie ma się na co gapić. Wracajcie do swojego życia. - dodała po chwili z widocznym niezadowoleniem. Rozejrzała się wokół wszystkich gapiów, dopiero po chwili zauważając w nich Nathaniela. Dobrze, że w lokalu panował półmrok, bo jej policzki zmieniły kolor na purpurowy. Zaczęła się nawet wycofywać do tyłu, jej bluzka i tak nie wyglądała najlepiej, a bawienie się w jednym lokalu, gdzie znajdował się były nie wróżyło za dobrze.

Każdy chce od życia czegoś innego, tak to już jest. Nikt nie ma tych samych pragnień czy upodobań. Gdyby Reagan powiedziała Nathanielowi co dokładnie czuje i że nie jest gotowa na to, aby dzielić z nim życie to wszystko by wyglądało inaczej, pewnie pozwolił by jej odejść, bo nadal w głębi serca mu na niej zależy, ale ona postanowiła zupełnie coś innego i teraz stało się jak się stało, Nate cały czas żałował tego wszystkiego, żę w pore nie zauważył, że jego ukochana źle się czuję w życiu, które, można powiedzieć, on zaplanował, ale nie chcący, po prostu myślał, że jego pragnienia i plany są odzwierciedleniem, boleśnie odczuł swoją pomyłkę, jednak teraz to już przeszłość, mężczyzna pogodził się z tym jakie wiedzie teraz życie i pasuje mu to.
Nathaniel siedział przy barze sam, bo Max ruszył już na polowanie, naprawdę współczuł dziewczynie, którą poderwie, wiedział, że to się stanie, bo jego przyjaciel miał powodzenie u płci przeciwnej. Kiedy popijał cole przy barze nagle powstało lekkie zamieszanie, ciemnowłosy odruchowo spojrzał w tamtą stronę i ujrzał dziewczynę, której nie miał ochoty nigdy w życiu już widzieć. Reagan Golighlity, matka jego córeczki.
- Jak zawsze wielkie wejście. - odparł chłodno podchodząc do niej i podał jej chusteczkę, bo miała trochę drinka na rękach. Ah to dobre wychowanie, zawsze daje o sobie znać, nawet kiedy się nie chce, takie życie.

Reagan jakoś nigdy nie pomyślała o tym, aby porozmawiać z Jacobs'em o tym, co ją gryzie i boli i że dusi ją takie życie. Nigdy nie wpadłaby na to, że mężczyzna wolałby usłyszeć prawdę. Prawdę, która z całą pewnością by zabolała. Dlatego chciała tego uniknąć. Trudne rozmowy nie były w jej stylu i nie czuła się wtedy na siłach, żeby z nim o tym porozmawiać. Znała go. Znała go tyle lat i wystarczająco wiedziała, że próbowałby ją odwieźć od całego pomysłu. To za bardzo by bolało. I jego i ją. Każdy by sobie pomyślał, że ją to nie zabolało. W pierwszym momencie ciężko było opuszczać osoby, które kochało się całym sercem. Sam fakt, że przyzwyczaiła się do Zoey był rozdzierający. Była wyrodną matką, bo z pierwszymi dniami w Nowym Jorku całkowicie zapomniała o tej małej istocie i o swoim facecie, który dostawał białej gorączki z powodu jej nieobecności. Ale wiecie co? Była święcie przekonana, że jego matka zajęła się tym. Zrobiła z niej najgorszą w jego oczach, bo przecież nigdy nie przepadała za Reagan. Bo co? Bo pochodziła z biednej rodziny? Bo nie była lekarzem, ani prawnikiem? Niektórzy mają zbyt wielkie mniemanie o sobie.
Skupmy się jednak na chwili obecnej, gdy to Golightly nie wiedziała co ma zrobić. Patrzyła tępym wzrokiem na Nate'a i zdążyła wydukać ciche dzięki, gdy ten podał jej chusteczkę. Wytarła szybko dłonie i zgniotła chusteczkę, którą wcisnęła do kieszeni torebki. Nie wiedzieć czemu, ciężko było jej teraz stąd wyjść. Cieszyła się, że w jakiś tam sposób żył i nie płakał za nią. Po cichu liczyła na to, że może pojawiła się jakaś kobieta w jego życiu, którą była w stanie zaakceptować jego matka. Podeszła jednak do baru, zamawiając sobie wódkę z tonikiem i wzięła parę solidnych łyków. Na trzeźwo nie mogła tego przetrawić. - Dobrze wyglądasz. - powiedziała najgłupszą rzecz na świecie, ale na nic innego nie było ją stać w tym momencie. W końcu nie codziennie spotyka się byłego chłopaka. Spojrzała także na stan swojej bluzki, która była w dość opłakanym stanie. Ona to jednak miała szczęście do takich rzeczy.

Wszystko się potoczyło nie tak jak powinno, ale oboje są dorośli i ponoszą konsekwencje swoich czynów, tak jak teraz. Rozmowa rozwiązała by wiele spraw w ich relacjach, jednak teraz nie ma sensu gdybać co by było, jakby ona zrobiła to czy Nate by zrobił tamto. Czasu się nie da cofnąć i trzeba żyć tak jak jest. Nathaniel sam wychowuje córkę i nie chce zmieniać tego, bo po co? Ale o tym na pewną oboje będą ze sobą rozmawiać i wtedy się okaże jakie jest stanowisko Nate’a na dzień dzisiejszy co do pewnych spraw, a zmieniło się o ono na przestrzeni lat. Jacobs wydoroślał. A jeśli chodzi o jego matkę, to ona nie ma już wpływu na jego życie, w sumie nigdy nie miała, ale lubiła się wtrącać, chociaż nie miała ku temu prawa, zostawiła go pod opieką ojca kiedy był malutki i miała go centralnie w dupie, odezwała się dopiero kiedy potrzebowała pieniędzy, a dostała gówno. Dlaczego kobiety robią wszystko dla pieniędzy? Tego nadal Nate nie mógł pojąć i chyba nigdy się to nie stanie. On nie miał pojęcia o tym, że Reagan wzięła pieniądze za to, że go zostawi. Kolejna miła niespodzianka!
Nathaniel uśmiechnął się krzywo na te trywialne słowa.
- Dzięki, ty też. - odpowiedział kurtuazyjnie, chociaż musiał przyznać, że dziewczyna się nie zmieniła nic a nic przez ten czas. On zewnętrznie pewnie za dużo się nie zmienił, ale za to pewne cechy jego charakteru uległy, można powiedzieć, zahartowaniu? No tak, coś w ten deseń. - Musze przyznać, że nie sądziłem, że cię tu spotkam. - mówił o klubie, ale w domyśle też miał Chicago. Jak to człowiek może zostać zaskoczony podczas zwykłego wyjścia do baru!

Nie oszukujmy się, Reagan miała gówno w głowie i jeszcze kilka lat temu nie potrafiła podejmować dorosłych decyzji. Nic więc dziwnego, że wybrała zabawę ponad własną rodzinę, którą przecież tworzyła z Nathaniel'em. Oboje kiedyś tego chcieli, a tak przynajmniej się wydawało. Szkoda tylko, że Golightly nie potrafiła rozmawiać o swoich uczuciach, a najlepszą opcją była dla niej zawsze ucieczka od odpowiedzialności. Całym plusem tej sytuacji było to, że Jacobs nie naskakiwał na nią od samego początku, więc i ona mogła mieć neutralne podejście do ich spotkania. Uśmiechnęła się jednym kącikiem ust, odgarniając kosmyk włosów za ucho i skinęła powoli głową, skupiając swój wzrok na mężczyźnie.
- Czasy się zmieniają. Priorytety też. - wzruszyła bezradnie ramionami, wolała nie dodawać niczego więcej, bo właśnie w taki sposób mogła pogrążyć samą siebie, a tego przecież nie chciała. Wolała zacząć wszystko z czystą kartą. Nawet jeśli, mieliby kiedyś utrzymywać ze sobą jakikolwiek kontakt. - Nate, ja.. Powinnam ci wytłumaczyć wszystko. - powiedziała jakby do siebie i przywołując barmana, zamówiła dla siebie kolejnego szota, od razu opróżniając całą jego zawartość. Nie była w stanie powiedzieć tego teraz. Może za kilka dni, tygodni, ale nie tak od razu. Nie chciała, żeby Jacobs poczuł się tak, jakby dostał w twarz wiadrem zimnej wody. Podniosła się po chwili ze swojego miejsca i obrzuciła go jeszcze jednym spojrzeniem. - Nie mogę. Przepraszam. - dotknęła jego ramienia i zostawiając kilka dolarów na blacie, po prostu wyszła zostawiając go z tym wszystkim. Jednak nie potrafiła poradzić sobie z tym wszystkim. A wszystkie wspomnienia uderzyły w nią tak, jakby dostała w pysk.

//zt x2